Langzaam maar zeker komt het binnen
Als de dauw op een bloem wanneer de dag staat te beginnen
Al mijn lessen in liefde en leven
Schudden aan me, 'k begin te beven
Een stroom van emotie
in de kern een devotie
Waar ik nog niet ten volle in kan staan
Heb nog een hele weg te gaan
Ik vraag me af op dit moment
'wil je zijn wie je werkelijk bent?'
Niet alleen vanbinnen maar ook vanbuiten?
Het word tijd dat ik mezelf ga uiten.
Al die stromen willen worden gehoord.
Een kern van creatie mag worden aangeboord.
Schrijven, dichten, tekenen, schilderen en zo meer
Kan het niet meer inhouden,, 'k heb geen verweer
Dus zeg ik ja tegen het leven en de liefde in mijn hart
Goodbye pijn, goodbye smart
Want er is angst in mijn kern voor afgescheidenheid
Een thuisgevoel is wat me bevrijdt
Angst om 'thuis' te betreden en in de ander te ont-moeten
Angst om zo me-zelf te begroeten
Met een open hart, gewoon wie ik ben
zodat de ander ook bij me thuis komt en zegt 'Hé dat is iets wat ik herken!'
Samen thuis beleven
Hier op aard, dat noemt men werkelijk leven
Tania
